Ontstekingen van het hart vroeg opsporen om erger te voorkomen
Iemand met een ontsteking van de hartspier of de bloedvaten, heeft meer kans op het krijgen van hartfalen, levensbedreigende hartritmestoornissen of een hartinfarct. Deze ontstekingen, ook wel cardiovasculaire ontstekingen genoemd, zijn vaak moeilijk op te sporen. Arts-onderzoeker Stefan Biesbroek ging daarom opzoek naar nieuwe methodes om cardiovasculaire ontstekingen beter te ontdekken. Cardiovasculaire MRI (CMR) blijkt te werken. Biesbroek verdedigt zijn proefschrift op maandag 28 februari bij Amsterdam UMC.
‘Dit onderzoek toont het belang van CMR aan in patiënten met klachten die kunnen wijzen op cardiovasculaire ontstekingen.’ Biesbroek legt uit dat het lastig is om deze ontstekingen op te sporen. ‘Dit komt doordat patiënten vaak geen, of juist erg uiteenlopende klachten hebben, zoals vermoeidheid, pijn op de borst of benauwdheid’, vertelt hij. ‘Ook is er geen diagnostische test beschikbaar waarmee de ontsteking betrouwbaar en niet-belastend voor de patiënt vastgesteld kan worden.’ Een vroege diagnose is echter van groot belang aangezien vroegtijdige behandeling het ontwikkelen van hart- en vaatziekten mogelijk kan voorkomen.
Toegevoegde waarde
‘In mijn onderzoek gebruikte ik onder andere CMR.’ Voor 300 patiënten van wie vermoed werd dat zij een ontsteking van de hartspier hadden, heeft hij bepaald wat de toegevoegde waarde was van deze methode bij het stellen van de diagnose. ‘Met behulp van CMR kon in meer dan de helft van de patiënten een diagnose gesteld worden. Daarnaast bleek dat CMR van toegevoegde waarde was door, aan de ene kant hartontstekingen uit te sluiten, en aan de andere kant patiënten een invasieve hartkatheterisatie te besparen.’
Verbetering
De promovendus heeft zich in zijn onderzoek voornamelijk gericht op de diagnostische kant en niet op de behandeling van cardiovasculaire ontstekingen. Biesbroek: ‘Vervolgstudies zijn nodig om te onderzoeken of deze verbetering in diagnostiek zal leiden tot een betere behandeling en uitkomst in patiënten met ontstekingen van de hartspier of de bloedvaten.’