Training voor geneeskundestudenten op covid-afdelingen

Met de komst van de tweede coronagolf groeide opnieuw de vraag naar meer menskracht op onder andere de covid-verpleegafdelingen van Amsterdam UMC. Dit voorjaar werden al 127 doktersassistenten bijgeschoold om ondersteuning te kunnen bieden, nu worden ook geneeskundestudenten getraind als zorgondersteuner. Een uitkomst voor de afdelingen, maar ook een uitgelezen kans voor studenten om – niet onbelangrijk in deze tijden – onder de mensen te zijn, ervaring op te doen en hun steentje bij te dragen.

“De training is, in eerste instantie, bedoeld voor studenten die al aan het werk zijn op de covid-afdelingen”, vertelt opleidingscoördinator Rosa Veldhoen. “Een aantal van hen werkt puur als runner, bijvoorbeeld voor het halen en brengen van spullen naar het laboratorium, maar anderen helpen ook mee met de basiszorg. Sommigen hebben daar door gebrek aan ervaring veel begeleiding bij nodig, en daar is nu juist geen tijd voor. Er was dus vooral vanuit de afdelingen behoefte aan een training om studenten verschillende basisvaardigheden te leren, zodat zij daar waar mogelijk zelfstandig kunnen werken.”

‘Goed voor studenten om deze kant van de zorg mee te maken’

Vier thema’s
Samen met senior verpleegkundigen van de afdelingen en aan de hand van een werkzaamhedenlijst, werd bepaald waar de training aan moest voldoen en welke onderdelen op de afdeling zelf aan bod komen. Met online lesmateriaal, zoals instructiefilmpjes en documenten, en een klassikale les van circa 4 uur worden vier thema’s behandeld: hygiëne, veilige zorg, zorg rondom de (covid-19-)patiënt en hoe zorg ik voor mezelf en mijn collega’s.

Boekje voorlezen

“We leren hen, met behulp van onder andere een fysiotherapeut, de basisvaardigheden, zoals het omdraaien van patiënten, eten, drinken, wassen, bedden verschonen, et cetera”, zegt Ingrid Ambagtsheer, een van de docenten en zelf tot vorig jaar IC-verpleegkundige. “Dus geen medisch technische handelingen, maar echt ondersteunende taken om werk van verpleegkundigen uit handen te kunnen nemen. Dat kan ook boekje aan een patiënt voorlezen zijn.” “In dat opzicht verschilt de training dus wel iets van die voor doktersassistenten”, legt Rosa uit. “Zij hebben uiteraard een andere basis en kunnen bijvoorbeeld wel bepaalde medische handelingen verrichten.”

Praten over verwachtingen
Naast de ADL-verrichtingen krijgen de studenten les over de vitale functies en de covid-protocollen, zoals het aan- en uittrekken van de beschermende kleding. “Ik praat veel met ze over onder andere hun verwachtingen: zijn ze er tegen opgewassen, durven ze feedback te geven? Dat zijn dingen waar ze straks in hun coschappen ook tegenaan kunnen lopen, als een specialist niet altijd even aardig is”, aldus Ingrid. “Die gesprekken ervaren studenten als heel waardevol.” “We krijgen terug van studenten dat ze het heel fijn vinden om hun verhaal te kunnen doen”, zegt Rosa. “Er is stress, er is drukte, soms verdwalen ze een beetje op zo’n afdeling; dat wij ze hierin kunnen begeleiden, daarmee is voor mij de cursus al geslaagd.”

Aanvulling
Dat een bijbaan als deze een hele mooie aanvulling kan zijn voor studenten op hun opleiding tot arts, beamen Rosa en Ingrid allebei. ‘Voor een baantje in de kroeg valt ook iets voor te zeggen - dat was voor mij een gemiste kans’, lacht Ingrid. ‘Maar ik denk dat het goed is om ook deze kant van de zorg mee te maken. Dat je inzicht krijgt in wat het werk van verpleegkundigen behelst en wat het betekent voor de uitvoerenden als je straks als arts zegt wat er allemaal moet gebeuren.’ ‘Misschien is dit sowieso een mooie manier om de druk op de afdelingen te verlagen. Dus niet alleen in coronatijd, maar ook in de toekomst’, besluit Rosa.