Factsheets over sociaaleconomische verschillen en psychosociale problemen bij kinderen

Kinderen van ouders met een lage sociaaleconomische status (SES) uit de regio Kennemerland lopen vaker risico op het ontwikkelen van psychosociale problemen dan kinderen van ouders met een hoge SES. Dit is één van de conclusies uit het onderzoek van Camille ten Velden. De uitkomsten van haar onderzoek zijn nu online beschikbaar in factsheets voor de jeugdgezondheidszorg en gemeenten. 

Camille deed als stagiaire tijdens haar Master Health Sciences onderzoek naar SES-verschillen in psychosociale problematiek bij kinderen in regio Kennemerland en onderzocht welke ouder- en kind-factoren hierbij een rol spelen. Dit deed zij onder begeleiding van Daniëlle Kramer (GGD Kennemerland) en Mariëtte Hoogsteder (Amsterdam UMC).

Uit het onderzoek blijkt dat kinderen het grootste risico op psychosociale problemen lopen als ouders moeite hebben met rondkomen. Kinderen lopen daarna het grootste risico als beide ouders geen betaalde baan hebben. Het verband tussen lage SES en het risico op psychosociale problemen kan worden verklaard door problemen in het gezin of een ongezonde leefstijl.

Camille ontwikkelde twee factsheets om de onderzoeksresultaten te delen. In de factsheets doet ze aanbevelingen voor de JGZ en gemeenten. ‘Ik heb eerst met JGZ-professionals en met een Adviseur Publieke gezondheid met het aandachtsgebied sociaaleconomische gezondheidsverschillen gesproken: met welke resultaten kunnen en willen zij iets? Op basis daarvan hebben we gezamenlijk aanbevelingen gemaakt.’

Voor de JGZ is het bijvoorbeeld belangrijk om meer kinderen uit lage SES buurten te bereiken en meer aandacht te hebben voor het signaleren en bespreken van armoede. ‘Ga in gesprek met ouders, bijvoorbeeld over de impact van armoede op hun kind.  En informeer hen over het beschikbare ondersteuningsaanbod vanuit de gemeente.’ Een advies voor gemeenten is om effectieve programma’s in te zetten die zich richten op de preventie van psychosociale problemen. ‘Die programma’s zijn er, maar worden nog lang niet altijd ingezet.’