Liesbeth Neeskens laat los

Ze is niet bang om in een zwart gat te vallen. Sterker nog, ze kijkt ernaar uit; niet meer elke dag 3 uur reizen met het “onbetrouwbare” OV, de vrijheid om op een willekeurige dag ineens te besluiten een heel lange fietstocht te maken, te koken voor vrienden, te werken in haar – sinds kort biologische – tuin en wellicht ook nog wat vrijwilligerswerk te doen als maatje. Adviseur, opleider en docent Liesbeth Neeskens gaat met vervroegd pensioen. En wel welverdiend, na meer dan 40 jaar lang zorg en zorgonderwijs te geven en ontwikkelen.

Liesbeth begon haar loopbaan in 1981 als verpleegkundige, maar ontdekte al snel dat ze ook veel affiniteit had met opleiden. Eerst combineerde ze beide passies als praktijkopleider en docentenopleider, maar na een studie onderwijskunde verliet ze de zorgwerkvloer en ging ze verder als fulltime opleidingsfunctionaris. Vanaf 2001 was Liesbeth betrokken als opleider en ontwikkelaar bij de eerstegraads docentenopleiding HGZO. Aanvankelijk bij de VU en sinds 2020 onder de vlag van Amsterdam UMC Academie. Ze kijkt er met veel plezier op terug. “Vooral het team waar we mee begonnen. Dat was zo leuk en gemêleerd. We hebben zo veel lol gehad. En, heel veel voor mekaar kunnen boksen. Zoals het doorontwikkelen van de eerstegraadsdocentenopleiding HGZO, de organisatie van het jaarlijkse HGZO-congres en later de curriculumherziening van de opleiding toen het veranderende in de master Docent HGZO, zoals hij nu staat.”

Didactiek voor onderwijs in de zorgpraktijk

Hierop volgend stond Liesbeth ook mede aan de wieg van de opleiding Didactiek voor onderwijs in de zorgpraktijk, bedoeld voor onder andere opleiders van de medische en verpleegkundige vervolgopleidingen. “Zij vielen namelijk doordat de HGZO-opleiding veranderde in een masteropleiding, waar je dus een bachelor vooropleiding voor nodig hebt, tussen wal en schip. Met Didactiek voor onderwijs in de zorgpraktijk boden we ook hen een manier om zichzelf verder te ontwikkelen en didactisch te scholen. En daar zijn we hartstikke trots op.”

“Bijdragen aan kwaliteit van zorg; dat is altijd mijn drijfveer geweest”

Onderwijsontwikkelingen
40 jaar lang leverde ze een bijdrage aan het professionaliseren van docenten, opleiders, werkbegeleiders, et cetera. “Menig collega, binnen en buiten de organisatie, heeft wel op enige manier onderwijs van mij gekregen”, zegt ze lachend. “Op het HGZO-congres komen we heel wat alumni tegen. Sommigen zijn doorgegroeid, onderzoek gaan doen, gepromoveerd of coördinator geworden. Het is mooi om te zien hoe mensen kunnen groeien in hun vak. En natuurlijk vreselijk leuk dat ik daar een bijdrage aan heb kunnen leveren.”

Maar 40 jaar zorgonderwijs betekent ook een komen en gaan van onderwijsontwikkelingen. Ook hier droeg ze haar steentje aan bij. Bijvoorbeeld als adviseur en projectleider om hogescholen te ondersteunen in die transities. Over die veranderingen zegt ze: “Die zijn niet altijd makkelijk. Die hebben niet alleen hun weerslag op het onderwijs, maar ook op de mensen die ermee te maken krijgen.” Ze prijst dan ook de manier waarop het team hiermee omgaat. “We gaan niet altijd direct mee met de hype, maar willen eerst weten: waar is het op gestoeld? Waarom doen we dit? En hoe gaan we om met thema’s die zich in rap tempo opvolgen, zoals flexibiliseren, feedbackgeletterdheid en AI?”

Jonge garde
Gelukkig hoeft zij daar niet meer druk om te maken. Of is het toch ook wel een beetje jammer?
“Ik was wel altijd iemand die in zulke gevallen roept ‘ik wil wel in het werkgroepje’,” geeft ze toe. “Maar ik vind het prima dat de jonge garde dat nu doet. Zij moeten het straks immers ook uitvoeren. Het is nog steeds ontzettend leuk om te doen en fijn om een bijdrage te leveren aan de kwaliteit van zorg, want dat is altijd mijn drijfveer geweest. En natuurlijk ga ik dat missen, maar het is ook tijd om te stoppen.” En dus ook om het stokje over te dragen van de opleiding Didactiek voor onderwijs in de zorgpraktijk. “Maar ook daar heb ik veel vertrouwen in. Nieuw bloed met een eigen weg en frisse en nieuwe ideeën. Dat juich ik alleen maar toe.”

Persoonlijke touch
Haar collega’s wil ze graag meegeven: “Kijk altijd naar mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. En toon echte belangstelling in de persoon. Het is bewonderenswaardig hoe mensen met een baan, een gezin, ouders waar ze voor zorgen, ook nog een hele opleiding volgen. Kijk wat je kunt bedenken om het voor hen haalbaar te maken. Lukt het niet linksom, dan misschien wel rechtsom. Ook al moet je daarvoor misschien soms een beetje buiten het potje pissen. Die persoonlijke touch levert zoveel op.”