Transglutaminase mogelijke biomarker voor progressie van MS
De stof transglutaminase (TG2) speelt een belangrijke rol bij MS. Het lijkt een regulerende functie te hebben bij de kenmerkende ontstekingsreacties in de hersenen. Bepaalde ontstekingscellen in het bloed, produceren deze stof al voordat ze de hersenen binnendringen. Onderzoekers van het MS Centrum Amsterdam vonden dat TG2 in ontstekingscellen in het bloed gebruikt kan worden als marker voor ziekteprogressie bij MS. De resultaten zijn onlangs gepubliceerd in het blad Neurology: Neuroimmunology & Neuroinflammation.
Voor deze studie is niet gekeken naar de aanwezigheid van TG2 in het bloed, maar naar messenger RNA (mRNA) in witte bloedcellen. De hoeveelheid mRNA geeft aan hoeveel TG2 de cellen produceren. Dus des hoe hoger het mRNA, des te meer TG2 de cellen produceren. De TG2 mRNA is gemeten bij 151 gezonde controles en 161 mensen met MS. De hoeveelheid mRNA is vergeleken met de MRI-scans en de klinische scores (EDSS) van de deelnemers tijdens het moment van bloedafname en twee jaar later.
Resultaten
De resultaten van het onderzoek geven aan dat de hoeveelheid TG2 mRNA in de witte bloedcellen op groepsniveau de achteruitgang voorspelt. De achteruitgang (ziekteprogressie) is bepaald met de EDSS over een periode van 2 jaar. Daarnaast correleert TG2 mRNA ook met de afname in hersenvolume. Dit hebben de onderzoekers gemeten op de MRI-beelden. Het is nog niet zo dat een hoge TG2 mRNA waarde in de witte bloedcellen een betrouwbare voorspelling geeft over het verloop van MS bij een individu.
Veelbelovend
TG2 is een veelbelovende nieuwe biomarker voor de progressie van MS te noemen. Het voorspellen van ziekteprogressie is niet alleen informatief voor de neuroloog en mensen met MS, maar het ontdekken van een potentiële biomarker geeft ook nieuwe inzichten over de oorzaak van MS. Meer onderzoek is nodig om deze biomarker verder te ontwikkelen tot een bruikbare test voor individuele mensen met MS.
Artikel
Neurol Neuroimmunol Neuroinflamm. 2021 Apr 27;8(4):e998
Claudia Sestito, Cyra E Leurs, Martijn D Steenwijk, John JP Brevé, Jos WR Twisk, Micha MM Wilhelmus, Benjamin Drukarch, Charlotte E Teunissen, Anne-Marie van Dam, and Joep Killestein
Dit onderzoek is gefinancierd door Stichting MS Research